PROLOG....

Dołączył: 19 Gru 2005 Posty: 111 Przeczytał: 0 tematów

…Tak, tak wszystko idzie zgodnie z moim planem… tak teraz dolejemy trochę tego… a wy będziecie moją zemstą… Ciemne pomieszczenie w których słychać migotanie świateł świec, rozmyślania jakiegoś starca którego słowa brzmią jak słowa szaleńca, odgłos przelewanych substancji i cztery, cztery komory pełne zielonego śluzu albo płynu.
…A wy, wy moi drodzy jesteście kolejnymi… tak kolejnymi wybrańcami… hehehe… wybrańcami którzy zasieją strach w sercach tych głupców którzy mnie nazwali… szaleńcem, maniakiem…
Głos starca był głośny i pełen zadowolenia jak i zdenerwowania. Zdania kierował do komór w którym znajdowały się cztery postacie… unosiły się bezwładnie… bez życia…

Wasze kroki są powolne, idziecie przez siebie bez pamięci bez wspomnień w myślach migoczą wam tylko wasze „imiona” którymi ktoś was obdarował, matka ?? ojciec ?? a może dziadkowie ??. Włóczycie się przed siebie przed oczami macie mgłę, idziecie nawet nie wiecie ile… w końcu zapada noc a wy wyczerpani ze zmęczenia padacie na polanie… Na pustkowiu, bez wspomnień, bez nadziei...

Dołączył: 19 Gru 2005 Posty: 111 Przeczytał: 0 tematów

Jest noc… ból w waszych głowach ustępuje… Otwieracie oczy jednak niewiele to zmienia, jest ciemno chłodno i jesteście zmęczeni i głodni. Wokół jest cisza, z dala słychać tylko wycie wilków i wiatr. Przez dłuższa chwile patrzycie po sobie i nie wiecie co wy tu w ogóle robicie, znacie się dość dobrze ale nie pamiętacie skąd. Szukacie w plecakach czegoś do jedzenia ale nie znajdujecie nic oprócz kilku sztuk złota i kilku rzeczy… skąd je macie… próbujecie sobie coś przypomnieć ale przez to ból głowy wraca. Rozglądacie się dookoła, wokół was rozpościera się niewielka polanka otoczona lasem poza tym nic…

Spostrzegawczość:
Amendil: Widzisz tylko i wyłącznie polane i las
Liranda: Próbujesz sie wpatrzeć w jeden punkt z którego dobiega jakieś światło ale zdaje sie to byc tylko efektem bólu głowy
Otto: Dostrzegasz jakby migocące światełko pomiędzy drzewami
Joann: twoje oczy przyzwyczaiły się do nocnego światła i dostrzegasz z tej samej strony co twoja towarzysz Otto małe światło, jesteś przekonany że to jakaś gospoda albo chata

Dołączył: 18 Gru 2005 Posty: 229 Przeczytał: 0 tematów

Johann:

"Co się stało..? Sigmarze, gdzie jestem?
szum w głowie... pustka, zupełna pustka..."

Zaczyna nerwowo rozglądać się po okolicy.

"Co robię w środku lasu..? Bogowie!"

Po chwili skupia wzrok na towarzyszach. Przygląda się uważnie każdemu z nich ale nic nie mówi.

"Za dużo popiłem. Napewno... I kim są ci ludzie? Elfy.. na miłość Shallyi, ostra popijawa musiała być."

Siada na ziemi chowa twarz w dłonie i tak zostaje nieruchomo.

"Tysiące pytań kłębią się po głowie
jedno słowo wyłania się z otchłani... johann...
Johann, czy tak mam na imię?
Chwileczkę, jeszcze chwila i wszystko sobie przypomnę. Tylko nie wpadać w panikę..."

Mamrocze cicho pod nosem.

Otto:

-"Co u licha? Gdzie ja jestem?"

Rozgląda się.

-"Ej kim wy jesteście i co się stało?"

Chwila przerwy.

-"Elfy?"

Spogląda w stronę światła między drzewami.

Dołączył: 14 Wrz 2006 Posty: 127 Przeczytał: 0 tematów

"Ten ból -AH- skąd on sie bierze, nic nie moge sobie przypomniec. Gdzie, gdzie ja jestem, co to za ludzie"

Wstaje, rozglada sie nerwowo na wszystkie strony.

"Jestem na polanie, ale skąd"

Przyglada sie osobom na polanie, ruszajac samymi oczami. Przykłada zacisnieta piesc do ust.

"Może oni beda wiedziec co sie stało, tylko czy warto sie odzywac ?"

-"Także nie paimetam skąd miałbym znac Was. Jednak skoro tu jestescie to niechcac byc niegrzecznym przedstawie sie jako pierwszy. Zwą mnie Amendil, i byłbym rad gdybyscie mi wytłumaczyli co sie stało i dlaczego tu jestem!"

Lekko unosi głos

"W lesie i w dodatku w NOCY!"

Dołączył: 23 Gru 2006 Posty: 67 Przeczytał: 0 tematów

Ból.....

rozbłysk......

cierpienie wyciskające łzy z oczu....

świat wiruje tysiącami iskier ......

"Ach kiedy to się skończy...."

Z kolejną falą bólu powraca świadomość - usiłuje się rozejrzeć jednak oczy ciągle odmawiają posłuszeństwa.
Stara się skupić wzrok na jednym punkcie .... tym z którego dochodzi światło, a słysząc pytanie gwałtownie się odwraca- syczy i chwyta się za głowę.

Kim oni są ....ludzie? ...i och! tak dawno nie widziałam nikogo z moich braci

powoli podnosi oczy i patrzy wyczekująco.

-"Eeee. My się chyba jednak skądś znamy. Ale nie bardzo pamiętam skąd. Waszych imion też nie pamiętam więc się przedstawię. Jestem Otto."

Ponownie ogląda się w stronę światła.

Dołączył: 18 Gru 2005 Posty: 229 Przeczytał: 0 tematów

Johann:

Patrzy ogłupiały na zebranych.
- Johann?? -przedstawia się lecz brzmi to bardziej jak pytanie.
-Zzzzimno... - cedzi przez zęby, patrząc wyczekująco w stronę światła.

Dołączył: 23 Gru 2006 Posty: 67 Przeczytał: 0 tematów

-Witajcie ..kimkolwiek jesteście jestem...
Na chwilę zawiesza głos po czym niepewnie kończy
-...Liranda

"..tak myślę."
Otrzepuje ubranie i głęboko oddycha

- czy ktoś wie co się stało?

Dołączył: 14 Wrz 2006 Posty: 127 Przeczytał: 0 tematów

Elf przyglada mezczyznom po czym próbuje wychwycic w którym kierunku spogladaja, lub co ich tak ciekawi w głebi lasu.

"- Czyżby was cos niepokoiło w głebi lasu ? Czy cos dojrzeliscie ?"

Zapytał lekko wstrzasniety.
Sprawdza co ma przy sobie i w plecaku. Czy ma jakas broń. Dotyka rekojesci miecza, oddycha głeboko. Wyglada na uspokojonego z faktu posiadania broni.

"-Lirando, wolę nie próbowac czegokolwiek sobie przypominac. To sprawia mi wielki ból, jakbym... jakbym słyszał nieustający brzdek stali, jakby cos wirowało w mojej głowie"

Zamyka na chwile oczy.